De laatste loodjes

Ze zeggen " de laatste loodjes wegen het zwaarst ". En inderdaad dat gold voor de laatste 2 dagen van mijn wandeling ook. De te lopen routes door Zuid- Beveland en Zeeuw Vlaanderen waren niet de allermooiste. Zulke stukken horen er natuurlijk ook bij maar het was soms verstand op nul en doorgaan geblazen. Gisterenmorgen ben ik vanuit mijn chalet op de camping direct maar in de bus naar het westerscheldetunnel tolplein gegaan. Alhoewel iedereen die ik vroeg of er wel een bus reed vanaf de camping bushalte mij vertelde dat het zeer onzeker was en ik beter een taxi kon bestellen, kwam er toch een busje. Daar was ik wel heel erg blij mee want anders had ik wel 40 km moeten lopen naar mijn volgende overnachtingsplaats. En het was nog eens bitter koud geworden. Vanaf het tolplein met een andere bus door de tunnel naar Terneuzen. Daar mijn wandeling weer opgepakt. Nog steeds bijzonder koud en door het industriegebied van Terneuzen ook niet de mooiste route. Dat veranderde gelukkig toen ik door het natuurgebied Braakman kwam. Daarna werd het veelal door graslanden lopen. En omdat de boeren met hun tractoren nogal voor wat sporen en oneffenheden hadden gezorgd was het goed oppassen geen voeten te verzwikken. Op die kilometers door de weilanden kom je ook geen enkele zaak tegen waar je iets kan eten of drinken. Dus ben ik maar wat van het pad afgeweken en kwam ik zowaar in het leuke plaatsje Watervliet waar ik wat kon warm kon eten. Dan hoefde ik die avond er niet meer voor op zoek. Watervliet heeft een kerk met een prachtig interieur. Toch even van kunnen genieten. Ook mijn b&b was er een om van te genieten. Werd goed in de watten gelegd. EN, ik was amper binnen of de neerslag was begonnen. Vannacht ging dat door in de vorm van sneeuw. Vanmorgen een witte wereld dus en met een stormachtige wind en een temperatuur van net onder 0 leverde dit de slechtste dag tot nu toe op. Ik had bijna al mijn kleding maar aangedaan en behalve ijskoude handen bleef ik goed warm. Maar wat een inspanning om tegen de wind op te tornen op de open vlaktes. Gelukkig was er nog het leuke plaatsje Aardenburg om even bij te tanken met een warme kop koffie. Dan nog maar 16,5 km te gaan tot Sluis. Opnieuw door de weilanden die nu modderig waren geworden. En jawel hoor, wat nog niet gebeurd was gebeurde nu: ik gleed uit en viel zijdelings in de modder. Zag er niet uit, maar gelukkig geen schade. Handen gewassen in 1 van de vele waterplassen en weer verder. Nu vol de wind tegen en dat gebulder van de wind maakt je extra moe. Gelukkig mocht ik bij iemand in het schuurtje mijn boterham nuttigen. Dan, met nog 5 km te gaan, meldt Marijke dat ze in Sluis is aangekomen. Ik heb nog een uurtje te gaan. Onderweg nog een trekpontje, de 2e vandaag, om mijn weg te vervolgen en dan komt Sluis in zicht. Ondertussen is ook de zon weer af en toe terug en zo is het eind goed, al goed.

Iedereen bedankt voor het "meewandelen".

. Iedereen

Einde(loos)

Lopend in Zeeland maakt wat het weer betreft niet veel verschil met de dagen ervoor. Vertrekkend vanuit Bath waren er enkele spetters maar daar bleef het bij. Ongelofelijk dat je al 14 dagen geen regen hebt gehad. Alleen de temperatuur is een stuk lager nu. Voor mij niet erg trouwens. Lopend naar Bath kreeg ik last van mijn kin. Ik dacht direct aan weer een ontsteking maar in het weekend kan je geen contact krijgen met Erasmus. Maandag lukte het wel. De chirurg wilde mij toch "even" zien. Afgesproken om dinsdagmiddag laat in het ziekenhuis te zijn. Gelukkig kon ik dinsdag heel vroeg ontbijten omdat zowel gastvrouw als gastheer heel vroeg moesten gaan werken. Met Marijke afgesproken dat zij mij met de auto zou ophalen in Kruiningen of in Hansweert op mijn volgende overnachtingsplaats. Ik was vroeg genoeg om naar Hansweert te lopen. Gelukkig was de eigenaresse thuis en kon ik mijn douchen en omkleden. Dan snel "even" naar Erasmus. Uitslag: inderdaad ontsteking. Kon in het ziekenhuis direct antibiotica kuur ophalen en spoelmiddel. Dan weer terug naar Zeeland. Net voor het avondeten weer daar zodat ik kon genieten van een bord spaghetti. Eigenaar is halve Italiaan Duits dat smaakte. Vandaag weer verder. Zoals ik als titel schreef zon de stukken hier soms eindeloos lang en recht. Heb mooiere dagen gehad. Ook heel moeilijk om aan onderkomens te komen, maar ik ben nu voorzien. Zit nu nota bene in een compleet chalet op een camping. Ook het einde komt al in zicht. Morgen door de Westerscheldetunnel met de bus naar Terneuzen en dan even België weer in. 1 overnachting daar een dan op naar Sluis waar Marijke ook maar toe komt.

1 na laatste verslagje alweer. En weer bedankt voor jullie reacties.

Ik zit in Bath

Ja, je komt zo nog eens ergens. Maar ik kan mij niet heugen dat ik ooit in Bath heb gezeten. Wel lekker toeven hier in de tuin bij vrienden op de fiets. Helaas zijn die vergeten dat ik er zo rond 16.00 uur zou zijn, dus er is niemand. Ondertussen wel telefonisch contact gehad en ze komen er aan. Ondertussen zit ïk in de zon mijn verhaaltje maar te maken. Gisteren startte ik vanuit mijn adres direct verkeerd. Na enkele honderden meters kwamen dingen mij bekend voor van de dag ervoor en dat is niet goed. Dan maar weer de goede richting zoeken. Het was een bewolkte ochtend en door het uur tijdsverschil behoorlijk kil. Maar dat veranderde na de middag en het werd weer een stralende dag. En dat vonden veel mensen blijkbaar. Druk met fietsers en wandelaars. De mensen van mijn onderkomen waren ook fietsersen behoorlijk fanatiek ook. Meneer had ooit de ronde van de Hoeksche waard gewonnen. Wel leuk om te ervaren hoe het bij mensen thuis toegaat trouwens. Mevrouw vroeg bij elk feit dat ze vertelde bevestiging van haar man : hé René? René kreeg echter de kans niet om te antwoorden maar daar had hij zich al lang bij neergelegd blijkbaar. En zij verwachtte eigenlijk ook geen antwoord meer.

Lange dag dus gisteren die eindigde in de buurt van Essen, aan de grens. Deze keer bij een alternatief gezin. Meneer had helaas veel fysieke problemen waardoor mevrouw teveel had opgeofferd voor hem. Ze deed nu allerlei alternatieve vormen van bewustwording en dat bracht haar meer in balans. Je moet vooral met jezelf in gesprek gaan begreep ik. En vooral jezelf naar binnen keren. Dat was vanochtend blijkbaar goed gelukt want op onze afspraak om om 08.00 uur te ontbijten laag alles nog in diepe rust. Na hard roepen, zelfs in hun privé vertrekken werd mevrouw wakker. Going dus laat op weg.En nu dus in Bath, ook weer wachtend. Improviseren hoort erbij. Dat was het wel weer. Dank voor jullie reacties. Leuk.

Padvinder

Daar is hij weer. Opnieuw 2 dagen verder en het weer onverminderd goed. Zou Piet Paulusma daar nog voor gezorgd hebben? Hoe het ook zei, ik profiteer er maar van. Gisteren ging de route door mooie natuur zoals jullie op de foto's hebben kunnen zien. Alleen na de middag kreeg ik steeds meer moeite met het volgen van het juiste pad. Waar het nu precies aan lag weet ik niet. Er waren delen van het pad niet beloopbaar vanwege omgevallen bomen en dan moet je een alternatieve weg volgen. Dat had zeker invloed. Maar soms stuurde mijn navigatie mij een kant op die volgens de aanwijzingen aan de route niet te lopen was. Maar andersom kwam ook voor. Vervelend, want je loopt zo wel extra meters. En als mijn navigatie vindt dat ik fout loop dan gaat hij piepen. Ik heb heel wat gepiep moeten aanhoren. Vond mijzelf net een padvinder op deze manier. Gisteren was een dag van alleen maar door bos lopen en degenen die mij kennen weten dat ik meer van wat afwisseling houd. Bomen lijken op den duur wel erg veel op elkaar. Ik heb afgelopen nacht op een zorgboerderij geslapen. Ik werd al allerhartelijkst welkom geheten door de medewerkers met afstand tot de arbeidsmarkt, zoals dat genoemd wordt. De rest van het verblijf was ook prima. Avondeten, aanbevolen door mijn gastvrouw, kon ik op de golfbaan Princenbosch, die er dichtbij is. Daar liep ik Pierre van Hooijdonk tegen het lijf. Oud voetballer van oa Feijenoord voor degenen die hem niet kennen. Omdat hij geen handtekening aan mij vroeg heb ik dat daarom ook niet aan hem gevraagd. Vanmorgen had ik dezelfde problemen met het zoeken van het juiste pad, maar na de middag ging alles weer zoals het hoort. Even weer België in gelopen over de smokkelaarsroute ( oa zout en boter ),waar het kat en muis spel tussen douaniers en smokkelaars vroeger tot soms dodelijke slachtoffers leidde. Nu is er alles pais en vree. De route eindigde vandaag in Rijsbergen waar ik een onderkomen heb gevonden uit het boekje van Vrienden op de fiets. Kort nachtje door het verzetten van de klok. Gauw slapen dus maar.

Opnieuw bedankt voor jullie reacties en tot schrijfs.

Gevaarlijke dieren

Misschien zijn er mensen die zich afvragen of ik, alleen lopend, niet bang ben in de bossen gevaarlijke dieren tegen het lijf te lopen. De kans dat dit gebeurt lijkt mij heel erg klein. Ik denk dat zij mij eerder in de gaten hebben dan ik hen. En ze zoeken geen contact met mensen. Wel gevaarlijk kunnen kleinere beestjes zijn. Ik ben al enkele keren door mensen gewaarschuwd voor eikenprocessierups en teken. Door het warme weer schijnen ze al vroeg actief te zijn. Oppassen dus maar want ze kunnen vervelende gevolgen voor je gezondheid hebben. Een tekenpen heb ik in ieder geval bij mij, maar nog niet nodig gehad gelukkig. Take care zou ik zeggen tegen degenen die ook de natuur intrekken.

Het was de afgelopen 2 dagen puzzelen en omlopen want er werd her en der nog van alles opgeruimd na de storm, al weer enkele dagen geleden. Soms is het echt nog een ravage en ligt het pad bezaaid met takken, takjes, stammen en hele bomen. Niet altijd tijd om rustig om je heen te kijken en te genieten van de natuur. En dan hen je ook nog last van stukken bos die afgezet zijn omdat er op wild gejaagd mag worden in februari en maart. Soms het er toch maar op gewaagd want wild met een blauwe rugzak heb je toch niet erg veel denk ik maar. Vanmiddag kwam ik 2 dames tegen die wel wilden weten waar ik vandaan kwam en waar ik naar toe ging. En hoe ik mijn weg vond? Ik liet ze een rood/witte markering op een paal zien uit de richting waaruit ik kwam.Van de kant waar we keken gaf de markering aan dat ik in de tegenovergestelde richting liep, waarop 1 dame zei : Je gaat zo wel tegen de draad in!! Dat doe ik mijn hele leven al mevrouw, zei ik, en je moet blijven doen waar je goed in bent. Dat vonden de dames ook. Ha,ha.

Vannacht slaap ik in de abdij Nieuwkerk, een zalig onderkomen. Tot schrijfs.

België in en uit

Weer 2 verder onderweg. En het werd steeds warmer. Begon de dag gisteren nog met 0 graden, in de middag was het al 19 graden. En vandaag ging er nog een schepje op. Vanmorgen 3 graden en vanmiddag 21. 2 dagen in alleen je T-shirt lopen in maart, hoe goed kan je het treffen. Dan iets over de gevolgde route. Gisteren in de buurt van Stramproy gestart en via het Laurabos, langs de Zuid Willemsvaart België in. Bij Hamont Achel heb ik maar wat gegeten in een snakbar omdat op maandag en dinsdag in België alles, wat restaurants betreft, gesloten is. Bleek achteraf een goede keuze want in mijn onderkomen, vlakbij de Achelse Kluis, hadden de 2 gastvrouwen niet op mij gerekend voor wat betreft een warme maaltijd. Geen ramp, dan maar mijn meegenomen brood oppeuzelen. Vanmorgen heel vroeg op, want de dames werkten beiden in de zorg. Prima voor mij, kon ik vroeg ontbijten en op stap. Eerst even halt gehouden bij de Achelse Kluis. Die was zo vroeg nog geheel in ruste helaas. Laat ik op de dag af in 2018 hier ook langs gekomen zijn op mijn tocht naar Rome. Toeval ..... Dan op weg naar het dorp Schaft met zijn enorme paardenlandgoederen. 1 ervan is van Jan Tops, waar ook de dochter van Bruce Springsteen geregeld komt. Je weet niet wat je ziet. Dan naar het prachtige natuur gebied De Malpie. Een bezoek meer dan waard vind ik. Langs Centre Parcs De Kempervennen, via Westerhoven en Riethoven, naar Eersel. Daar was het op de terrassen heel goed toeven. Daar ook maar wat gegeten omdat er in de buurt van de B&B voor deze nacht ook niets open is. Weer aan de boterham dan maar. Eind van een prachtige dag met van alles wat. En dat bevalt mij beter dan een dag lang veelal door bossen lopen zoals gisteren. Mijn B&B is van een boer die met pensioen is maar als hobby nog wat dieren heeft. Net lammetjes geboren en hij heeft 2 lakenvelder koeien, mijn favoriete type koe. B&B heet ook zo. Wat zal ik hier heerlijk slapen.

Iedereen trouwens bedankt voor jullie reacties. Leuk om te lezen.

Sneeuw

Net aangekomen in mijn B&B en na een heerlijk warme douche is het tijd om iets te schrijven. Gisteren dus van Helden naar Thorn. Prachtig zonnig weer een omdat ik nog weinig zon op mijn gezicht heb gehad dit jaar scheelde het niet veel of ik was zowaar verbrand. En zonnebrand heb ik niet bij me. De route die ik had gekozen liep via het Leudal. Een prachtig stuk natuur ook al zijn de bomen nog niet groen. Bijzonder aardig om te zien is de Leumolen die zowaar in bedrijf was. Lijnzaad vermalen voor de olie. Ook bijzonder is een baileybrug die de geallieerden er in de 2e wereldoorlog hebben neergelegd. Ik heb hier een stuk met iemand samen gelopen die het gebied goed kende. Hij bracht mij naar de mooiste plekken, althans dat vond hij. En ik moet zeggen het was het omlopen waard. Dan verder naar Thorn via oa de Napoleonsweg en de plassen die ontstaan zijn door de zandwinning. Thorn is een heel leuke oude plaats, vooral bekend om de vele witte huizen. In trek bij de toeristen die dik in de jassen en in de zon toch een terrasje wilde meepikken. Ik vond het te koud.

Vanmorgen keek mijn gastvrouw hoe het weer er vandaag zou uitzien en tot onze verbazing gaf buienradar aan dat het sneeuwde in Thorn. Ik zei nog dat er wellicht nog een plaats in Oostenrijk is die ook zo heet maar toen we buiten keken sneeuwde het inderdaad. Groter contrast met de dag ervoor kon niet. Het bericht hierover naar huis ontlokte zoon Arian de vraag of ik wel de goede kant uitliep. Het was snel weer voorbij en sneeuw ging over in een beetje regen. Koud was het wel. De tocht ging door mooi gebied en voor het eerst door een stukje België. Niet voor niets het het pad het grenslandpad. Via Stramproy, waar ik maar wat warm heb gegeten omdat ik nu in een b&b zit zonder eetgelegenheden in de buurt, ben ik dus nu aan het eind van mijn 1e dag op weg naar de kust. En de zon schijnt weer!!!

Weer

Ja mensen wat een weertje hebben we. Zeker verdient na alle beperkingen die corona ons heeft gebracht. Ik ben ondertussen van Gennep naar Helden gelopen. Een route die ik voor het grootste deel zelf heb gekozen. En dat levert, met behulp van Google maps, niet altijd de mooiste stukken Limburg op. Als er dan wat minder spannende dingen onderweg gebeuren om over te vertellen dan is er altijd het weer nog waar wat over te zeggen is. Toen ik in Gennep startte gisteren er zowaar wat regen druppels. Maar daar bleef het gelukkig bij. Het bleef de dag verder wel bewolkt en best fris. Voor mij overigens prima. Als het maar droog is. Vandaag was het echter een en al zon. Oppassen om niet te verbranden in het gezicht. Moest onderweg denken aan het nummer Imagine van John Lennon waar de zin " above us only sky " in voor komt. Behalve dat gaat het nummer over meer waar sommigen in deze gekke wereld best een voorbeeld aan zouden kunnen nemen. Maar laten we het maar niet te somber maken. De natuur trekt er zich in ieder geval niets van aan. Her en der groeit en bloeit al van alles en dat maakt je vanzelf vrolijk. Af en toe loop ik door verstilde bossen waar de vogels druk in de weer zijn. Dan weer over het platte land, van dorpje naar dorpje, waar de boeren ook druk in de weer zijn. Alles om mij heen wordt groen en boven mij strak blauw. En dan waren er mensen die vroegen waarom ik al in maart ging lopen en niet in mei, want dan is het toch beter weer!! Nou mensen je ziet maar, in maart moet je er op uit. De eerlijkheid gebied wel te zeggen dat je wel geluk moet hebben.

Morgen op weg naar Thorn, het witte dorp. Daar begint voor mij het Grenslandpad. Maar genieten doe ik nu al.