Ze zeggen " de laatste loodjes wegen het zwaarst ". En inderdaad dat gold voor de laatste 2 dagen van mijn wandeling ook. De te lopen routes door Zuid- Beveland en Zeeuw Vlaanderen waren niet de allermooiste. Zulke stukken horen er natuurlijk ook bij maar het was soms verstand op nul en doorgaan geblazen. Gisterenmorgen ben ik vanuit mijn chalet op de camping direct maar in de bus naar het westerscheldetunnel tolplein gegaan. Alhoewel iedereen die ik vroeg of er wel een bus reed vanaf de camping bushalte mij vertelde dat het zeer onzeker was en ik beter een taxi kon bestellen, kwam er toch een busje. Daar was ik wel heel erg blij mee want anders had ik wel 40 km moeten lopen naar mijn volgende overnachtingsplaats. En het was nog eens bitter koud geworden. Vanaf het tolplein met een andere bus door de tunnel naar Terneuzen. Daar mijn wandeling weer opgepakt. Nog steeds bijzonder koud en door het industriegebied van Terneuzen ook niet de mooiste route. Dat veranderde gelukkig toen ik door het natuurgebied Braakman kwam. Daarna werd het veelal door graslanden lopen. En omdat de boeren met hun tractoren nogal voor wat sporen en oneffenheden hadden gezorgd was het goed oppassen geen voeten te verzwikken. Op die kilometers door de weilanden kom je ook geen enkele zaak tegen waar je iets kan eten of drinken. Dus ben ik maar wat van het pad afgeweken en kwam ik zowaar in het leuke plaatsje Watervliet waar ik wat kon warm kon eten. Dan hoefde ik die avond er niet meer voor op zoek. Watervliet heeft een kerk met een prachtig interieur. Toch even van kunnen genieten. Ook mijn b&b was er een om van te genieten. Werd goed in de watten gelegd. EN, ik was amper binnen of de neerslag was begonnen. Vannacht ging dat door in de vorm van sneeuw. Vanmorgen een witte wereld dus en met een stormachtige wind en een temperatuur van net onder 0 leverde dit de slechtste dag tot nu toe op. Ik had bijna al mijn kleding maar aangedaan en behalve ijskoude handen bleef ik goed warm. Maar wat een inspanning om tegen de wind op te tornen op de open vlaktes. Gelukkig was er nog het leuke plaatsje Aardenburg om even bij te tanken met een warme kop koffie. Dan nog maar 16,5 km te gaan tot Sluis. Opnieuw door de weilanden die nu modderig waren geworden. En jawel hoor, wat nog niet gebeurd was gebeurde nu: ik gleed uit en viel zijdelings in de modder. Zag er niet uit, maar gelukkig geen schade. Handen gewassen in 1 van de vele waterplassen en weer verder. Nu vol de wind tegen en dat gebulder van de wind maakt je extra moe. Gelukkig mocht ik bij iemand in het schuurtje mijn boterham nuttigen. Dan, met nog 5 km te gaan, meldt Marijke dat ze in Sluis is aangekomen. Ik heb nog een uurtje te gaan. Onderweg nog een trekpontje, de 2e vandaag, om mijn weg te vervolgen en dan komt Sluis in zicht. Ondertussen is ook de zon weer af en toe terug en zo is het eind goed, al goed.

Iedereen bedankt voor het "meewandelen".

. Iedereen